Środa – 01.05.13

Wstajemy przed wschodem słońca. Wchodzę na najbliższą wydmę i robię zdjęcia. Tak wygląda wschód słońca nad Saharą (szkoda, że na kierunku wstającego słońca nie było ciekawszych obiektów typu wydmy :-), ale liczy się sam fakt – spałem na Saharze :-):

Wschód słońca nad Saharą. Maroko.

A oto nasz obóz tuż po wschodzie słońca:

Obóz na pustyni. Maroko.

Śniadania nie ma :-). Pakujemy się i w drogę:

Na pustyni. Maroko.

Mniej więcej po godzinie jazdy zbliżamy się do skraju pustyni:

Koło ósmej jesteśmy z powrotem w oazie. Mamy dostęp do naszych bagaży, możemy się ogarnąć i pójść na śniadanie. Po śniadaniu ruszamy w dalszą drogę. Jest z nami Raszid. W czasie naszej nieobecności udało się naprawić nasz bus.

Odcinek z Merzouga do Boumalne du Dadès.

Wg planu mamy dziś przemieścić się z Merzouga do miejscowości Boumalne du Dadès. To dość spora odległość do pokonania (ok. 250 km), nie będzie więc zbytnio czasu na fotografowanie, ale z pomocą Raszida może da się coś po drodze wykroić. Na początek pustynne widoki z okna. Kiedy tu przyjeżdżaliśmy były zupełne ciemności. Teraz widzimy, czemu nasz „zastępczy” kierowca nie chciał tu jechać bez pilota. Droga jest w zasadzie „polna”, drogowskazów nie za wiele – jak to na pustyni :-). Tu nie spotykamy autokarów z turystami. Tu nie da się wjechać autokarem. To miejsce tylko dla takich jak my :-). Ale Raszid daje radę :-). Tak to mniej więcej wygląda:

Obszary półpustynne wokół Sahary. Maroko.

Około 17.30 wjeżdżamy do Boumalne du Dadès. Zatrzymujemy się na wzniesieniu i możemy zrobić panoramę miasta:

Jeszcze kilkanaście minut jazdy, kilka strzałów w drodze:

Boumalne du Dadès. Maroko.

i jesteśmy na miejscu:

Hotel „La Valles Des Figues”. Boumalne du Dadès. Maroko.

Safari dzień piąty – Boumalne du Dadès

Boumalne du Dadès to małe miasteczko liczące około 10 tys. mieszkańców. Leży nad rzeką Dadès, z powodu której tu przyjechaliśmy. A właściwie z powodu wąwozu o tej samej nazwie, którego dnem płynie ta rzeka. Jutro zwiedzimy wąwóz.

Z tarasu naszego hotelu mamy taki widok:

i dylemat: zostało kilkanaście – może kilkadziesiąt minut dobrego światła. W którą stronę się udać? Kilkaset metrów stąd minęliśmy doskonały punkt widokowy, ale czy zdążymy tam dojść? Nie ma wyjścia, trzeba spróbować. Do punktu widokowego dochodzimy w momencie, kiedy ostatnie tego dnia promienie słońca żegnają się z górami. Trudno – robimy dokumentacyjne zdjęcia:

Atlas widziany z platformy widokowej w Boumalne du Dadès. Maroko.

i postanawiamy wrócić tu jutro. Choć warunków do fotografowania już w zasadzie nie ma, to warunki do spacerowania są doskonałe. Męczący za dnia upał zmienił się w delikatny chłodek. Wolnym krokiem, doliną oddzielającą góry od drogi, brzegiem płynącej doliną rzeki, wracamy do hotelu. To był obfity we wrażenia dzień. Rano jeszcze na pustyni – wieczorem w zupełnie innym – zielonym – miejscu. Powoli dociera do mnie niechciana myśl, że za parę dni trzeba będzie wrócić :-(.

Komentarze: skomentuj tę stronę